Սասունցի Լեւոն
Սասնոյ գաւառում ծնաւ մի մանուկ,
Անունն էր Լեւոն, ուժեղ ու քաջկոյն,
Դեռ նա չհասած պատանեկութեան՝
Յանձն առաւ զոհուիլ ի սէր ազգութեան։
Վրիժառու լինել ուզեց իր նախնեաց,
Լեցնել կարօտը իր փափաքանաց։
Բիւրակեան լերանց ստորոտն իջան,
Այնտեղ կանգ առին մի քիչ քնացան։
Յանկարծ արթնցան՝ մօտ էր կէսօրին՝
Բարբարոս քրդեր վերեւից տեսան,
Ընկե՛րք, գոչեցին, Լեւոն արթնացաւ,
Հրացան ձեռք չառած գետին փռուեցաւ։
Արցունք աչքերից վառ վառ կը թափուէր,
Լեւոն ցաւոց մէջ ընկած տատանուէր,
Ո՛վ հայեր, հայեր, թափեցէք արիւն,
Յաւերժացուցէք ձեր նախնեաց անուն։
ImArmenian.Com Team