Սերոբին եւ Սօսէին Երգը
Գնդակ որոտաց Նոյեմբեր ամսուն,
Պաշարուած ենք մենք սիրուն իմ Սօսէ,
Վեր առ մոսինը,քաջութիւն հոս է,
Քո սիրած Սերոբին օրհնեալ օրն այս է։
Ձայն տուաւ Սօսէն,Սերո՛բ ջան հոս եմ,
Զինուած պատրաստուած ձայնիդ կը սպասեմ։
Քեզի հետ կռուելու,քո կողքին մեռնելու,
Ամէն օր, ամէն ժամ պատրաստ է Սօսէն։
Իսկ քո Սերոբը,կեանքիդ հատորը,
Արիւնով ներկեց Տալւորիկ ձորը,
Առիւծի նայուածքով նայում էր բոլորը,
քաջաբար կռուելով այդ ամբողջ օրը։
Ձայն տուր Անդրանիկ,կենսատու ընկեր,
Արդեօք այս պահուս որ լեռն ես պառկեր,
Ոսկեթել մազերդ երեսդ ես ծածկեր,
Յաղթական բազուկովդ մոսինդ ես գրկեր։
Հասիր Անդրանիկ,հասիր օգնութեան,
Սերոբ կը զոհուի ի սէր ազգութեան.
Դէ՛հ,հասիր շուտ հասիր կտրիճ խումբերով,
Սերոբ կը զոհուի իր զաւակներով։