Ձայն տուր, ով ֆիտայ
Ձայն տուր, ով ֆիտայ, ինչո՞ւ ես տրտում,
Լուռ ու մունջ—նստած, երկար մտածում,
Աւա՜ղ, երկար մտածում,
Տխուր, երկար մտածում։
Շարժեցէ՚ք տղերք սուրեր շողշողուն,
Թափեցէք կրակ թշնամեաց գլխուն,
Գազան թշնամեաց գլխուն,
Դաժան թշնամեաց գլխուն։
Թափենք մեր արիւն իբրեւ ախոյեան,
Լինի առաջնորդ մեր ազատութեան,
Սիրուն մեր ազատութեան,
Անուշ մեր ազատութեան։
Շտապե՚նք, ընկերներ, խմբուիլ միատեղ,
Մետաքսէ դրօշակ ծածանի այնտեղ,
Թող միշտ ծածանի այնտեղ,
Սիրուն ծածանի այնտեղ։
Պարզեցէ՚ք դրօշ վեհ Դաշնակցութեան,
Լինի առաջնորդ մեր ազատութեան,
Սիրուն մեր ազատութեան,
Անուշ մեր ազատութեան։
Քանի այսպէս է հայը խղճալի,
Զինուած պիտ լինի ամբողջ ֆետայի,
Սիրուն ամբողջ ֆետայի,
Կտրիճ ամբողջ ֆետայի։